Summary: قبل از اینکه بخواهی در مورد من قضاوت کنی کفشهای مرا بپوش و در راه من قدم بگذار...از خیابانها و کوها و دشت هایی گذر که من کردم.... اشکهایی را بریز که من ریختم. دردها و خوشی های مرا تجربه کن. سالهایی را بگذران که من گذراندم روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم... دوباره و دوباره بر پا خیز و مجددا در همان راه سخت قدم بگذار همانطور که من انجام دادم بعد ان زمان میتوانی در مورد من قضاوت کنی
