livecast.nl

Nieuwe americana en alt. country met Žn zonder rock, rond repertoire van liedjesschrijver Jeroen te Loo. De bandleden komen voort uit bands en projecten zoals Turtle Moon, Te Loo en Comotives, Slow Sparque, Elsa, Brother Flower, Sgeurvreters en Van Wanten. Bands die binnen en buiten Haarlem eerder van zich deden spreken in het live-circuit en via de nodige cd-releases. Lake Superior kenmerkt zich door een organisch geluid tussen akoesticiteit en elektriciteit, van licht en folky tot zwaar en rockend. Het eigen songmateriaal verraadt op een toegankelijke, maar eigen manier, gevoel en affiniteit met de roots van genoemde genres. Optredens in het PatronaatcafŽ en Donkey toonden dat succesvol aan. Een debuut cd staat op stapel voor het komende jaar!

Tjikkettup, Tjikkettup, Tjikkettup... Voor notoire cynici, zwartkijkers en doemdenkers moet het een hel zijn om een concert van de Haarlemse
ska-groep The Bouncers mee te maken. Onweerstaanbaar is immer het positivisme dat deze band keer op keer de zaal in slingert.  Tjikkettup, Tjikkettup, Tjikkettup... Tot de laatste snik. Omdat levensvreugd een instelling is.
Ska dus, althans dat is de basis. Daarbovenop klinken invloeden uit de funk, punk, reggae en pop. Muziek als een feestje en dat komt nog het best tot zijn recht als The Bouncers op een podium staan. Tijdens de concerten staat de interactie met het publiek voorop. En keer op keer blijkt het publiek maar al te graag met The Bouncers mee te feesten. Al was het maar om dat die teksten zo lekker mee te blèren zijn.

De band werd destijds gevormd door een paar enthousiaste - met zwart/wit geblokt hart behepte - medewerkers van poppodium het Patronaat in Haarlem. Inmiddels is de groep niet meer weg te denken als authentieke vrolijke ska-noot in het Nederlandse clubcircuit.
De groep telt acht leden, maar er zijn ook uitgebreidere varianten denkbaar. Bijvoorbeeld als toaster Tony Punaani meekomt. Bovendien zijn The Bouncers tegenwoordig ook te boeken voor een unplugged set. Twee cd's en één ep bracht de band tot nu toe uit: Iwi Iwa Yoca, Having a Ball en The Bouncers feat. Tony Punaani. De hoezen voor de cd's werden getekend door de bekende undergroundstriptekenaar en toegewijd Bouncers-fan   Peter Pontiac. Het afgelopen jaar was niet het makkelijkste jaar in het bestaan van de groep. In november 2004 overleed totaal onverwachts Bouncer-van-het-eerste-uur, gitariste Marijne Hardenbol. Die klap is binnen de band en bij de trouwe fanschare hard aangekomen. Marijne was binnen de band van onschatbare waarde. En toch was direct duidelijk dat het verhaal van The  Bouncers hier niet zou eindigen. Na een paar maanden bezinning keerde de groep in mei 2005 met veel nieuw materiaal terug op het podium waar alles begon, - het Haarlemse Patronaat - andermaal voor een uitverkochte zaal. De levensvreugde van The Bouncers is onstuitbaar. Tjikkettup! 

Wat gebeurt er als een Singer/Songwriter uit het inspirerende Berlijn naar Nederland vertrekt en haar hart aan Americana verliest? Juist…ze gaat gewoon haar eigen rootsy popliedjes schrijven, over vreemde dingen in het leven die volwassene mensen eigenlijk zouden moeten begrijpen (wat uiteraard niet zo is). Sonja Markowski fluistert zacht en zingt met de stevige, expressieve stem van een rockchick. Zij raakt je midden in het hart, zonder enige moeite. Haar eerlijke teksten laten schilderijen in je hoofd achter die je niet zo snel vergeet. Haar songs zijn de rootsy om gewone popliedjes te zijn, te jong in het hokje ‘traditional folk’ te passen, te soft voor echte rock’n’roll en te buitengewoon voor countrymusic. Ze hebben van alles wat maar zijn toch anders. In april 2006 won Markowski de Grote Prijs Zuid Holland. De jury zei: “Dit is klassieke songwriting! Helemaal te gek. De zangeres is goed net als haar begeleiding, daardoor staat de hele performance als een huis. Markowski is een complete Singer/Songwriter, alles is van hoog niveau, dit in combinatie met haar krachtige persoonlijkheid maakt het zeer bijzonder.”

De Haarlemse band FunkAbilities werd opgericht in 2005. In een razend tempo wisten de vijf leden enorm veel succes te boeken. Eind 2005 kregen de jongens de kans om, na een aantal optredens op schoolfeesten, hun funky-hiphop aan een breder publiek ten gehore te brengen, tijdens een voorronde van de Rob Acda Award. Het deelnemen aan deze regionale competitie wierp zijn vruchten af; FunkAbilities won de voorronde in het Patronaat. En daar bleef het niet bij, in maart 2006 stonden zij in de finale en wonnen naast de Dommelsch Publieksprijs de Rob Acda Award zelf. De band is sindsdien op vele plaatsen te bewonderen geweest, met als hoogtepunt hun optreden op het grote podium van Bevrijdingspop Haarlem. Ook waren ze te gast bij radio 3FM, waar ze een liveoptreden hebben verzorgd. 

Hoe is het succes van FunkAbilities te verklaren? De band zet niet alleen een spetterende show neer, maar deze mix van funk, hiphop, ska en rock swingt gewoon. De frontman en rapper Joshua weet het publiek op te zwepen met zijn flowende raps ondersteund door zijn breakdancemoves. De bandleden van FunkAbilities hebben ieder verschillende inspiraties en dat is terug te horen aan de vele stijlen die samenkomen in hun zelfgeschreven nummers. En het is nog lang niet voorbij met deze band. FunkAbilities heeft grootse plannen, een voorproefje hiervan was het openingsoptreden op het Indian Summer Festival 2006. De Jury van de Rob Acada Award noemt FunkAbilities ‘de perfecte festival band’, dus hou ze in de gaten!

Noem het blues, garage rock of thrashy punk; 1 ding is in ieder geval zeker, deze Haarlemse band is 100% rock ‘n’ roll! Pussycat Kill Kill Kill gaat met 7 man sterk (drums, zang, twee gitaristen, bassist, bluesharp en orgel!) terug naar de basis van de vroege harde rock ‘n’ roll. Bo Diddly meets Iggi Pop en Elvis in een jamsessie met The Ramones.

‘Op een gegeven moment gingen er een paar mensen muziek maken. En vervolgens vergaten die om er ook weer mee te stoppen,’ zegt fiddler Ferd Moyse, alias Four Hackensaw. ‘Dat is wat de mensen folkmuziek gingen noemen.’ Four (Ferd Moyse) en Baby J. (Jesse Fiske) spelen ook in de Hackensaw Boys.

Chimney Brothers speelden op zondag 7 mei, 17:00 uur vanuit het Patronaat cafe, Haarlem The Chimney Brothers zijn in 1997 opgericht door Rik van den Bosch (zang, gitaar; zie ook zijn podcast elders op deze site) en Arne Wolfswinkel (gitaar). Na tal van bezettingen, varierend van duo tot kwintet, wordt de ritmesectie sinds 2003 gevormd door Wei-Ti Wu (bas) en Ruben Chatlein (drums). In het grotestadsgeluid van de band zijn invloeden te traceren uit de rhythm 'n' blues van de jaren ’40/’50, hard bop en surf. Maar bovenal zijn The Chimney Brothers een garagerockband die de duur van de nummers het liefst onder de twee minuten houdt. Binnenkort verschijnt het nieuwe album Mick Jagger ‘Had Italian Drugs’ op Muze Records (zowel op CD als vinyl). Neigde de vorige EP Rhythm 'n' Blues Rendez-Vous meer naar vroege soul, op de nieuwe plaat wordt het geluid vooral door punk en jaren '50 rock 'n' roll bepaald (hoewel er ook gas teruggenomen wordt met twee akoestische jazz-ballads).

Mirco, speelde op 9 april 2006, 15:00 uur De wereld van Mirco wordt bewoond door mensen met liefde, tegenslag, vriendschap, hoop en een kater op zondag. De instrumenten gingen eind jaren negentig voorlopig aan de wilgen nadat de Noordhollandse combinatie 'Eindeloos' ter ziele ging. Maar bloed kruipt waar het natuurlijk kruipen wil. Mirco, voorheen zanger (en liedjesschrijver) van Eindeloos besloot de pen weer op te nemen. Een stapel liefdesliedjes... maar tijd en ontwikkelingen in het land vragen om nummers met betekenis. Geen belerende teksten maar verhalen over mensen aan de rand. Deze keer gaat Mirco bovendien akoestisch. Een bewuste keus om de nadruk toch op het woordgebruik en woordspelletjes te leggen. Als trio begon het verhaal in 2004 op piano, accordeon en gitaar. Een, ja wat is het eigenlijk, tussenvorm tussen popliedjes met een verhaal en theater. Luisterliedjes... nee, we worden akoestische verhalenvertellers. Dat was het woord waar we naar zochten. Twee jaar vol theater- en zaaltjes-waar-ook-ter-lande- ervaring. Mirco gaat door, want Mirco wil dat zijn verhaaltjes gehoord worden. In januari 2006 werden in de thuis-studio-8-sporen-doos nieuwe liedjes opgenomen. Liefdesliedjes en liedjes over de verbazing en verdwazing van het leven. Liedjes over mensen die zoeken. De nedertalige rockband Eindeloos had samen met collega's als Van Dik Hout en Herman en Ik (later Acda en de Munnik) de paden geeffend voor de heropstanding van de nederrock. Eindeloos had prijzen gewonnen, een cd gemaakt in Bulletsound en gewerkt met muzikanten als Hans van der Lubbe (De Dijk), Rob de Weerd (Trockener Kecks), Gorki etcetera. Geluk wordt echter uitgedeeld in kleine doses. De wereld wacht en de wereld verandert... Live is Mirco inmiddels uitgegroeid tot een 4-mans-formatie met Daan op gitaar en accordeon, Jort op bas en stembanden en sinds heel kort, Martin op een heel klein drumstelletje.

Mirco, speelde op 9 april 2006, 15:00 uur De wereld van Mirco wordt bewoond door mensen met liefde, tegenslag, vriendschap, hoop en een kater op zondag. De instrumenten gingen eind jaren negentig voorlopig aan de wilgen nadat de Noordhollandse combinatie 'Eindeloos' ter ziele ging. Maar bloed kruipt waar het natuurlijk kruipen wil. Mirco, voorheen zanger (en liedjesschrijver) van Eindeloos besloot de pen weer op te nemen. Een stapel liefdesliedjes... maar tijd en ontwikkelingen in het land vragen om nummers met betekenis. Geen belerende teksten maar verhalen over mensen aan de rand. Deze keer gaat Mirco bovendien akoestisch. Een bewuste keus om de nadruk toch op het woordgebruik en woordspelletjes te leggen. Als trio begon het verhaal in 2004 op piano, accordeon en gitaar. Een, ja wat is het eigenlijk, tussenvorm tussen popliedjes met een verhaal en theater. Luisterliedjes... nee, we worden akoestische verhalenvertellers. Dat was het woord waar we naar zochten. Twee jaar vol theater- en zaaltjes-waar-ook-ter-lande- ervaring. Mirco gaat door, want Mirco wil dat zijn verhaaltjes gehoord worden. In januari 2006 werden in de thuis-studio-8-sporen-doos nieuwe liedjes opgenomen. Liefdesliedjes en liedjes over de verbazing en verdwazing van het leven. Liedjes over mensen die zoeken. De nedertalige rockband Eindeloos had samen met collega's als Van Dik Hout en Herman en Ik (later Acda en de Munnik) de paden geeffend voor de heropstanding van de nederrock. Eindeloos had prijzen gewonnen, een cd gemaakt in Bulletsound en gewerkt met muzikanten als Hans van der Lubbe (De Dijk), Rob de Weerd (Trockener Kecks), Gorki etcetera. Geluk wordt echter uitgedeeld in kleine doses. De wereld wacht en de wereld verandert... Live is Mirco inmiddels uitgegroeid tot een 4-mans-formatie met Daan op gitaar en accordeon, Jort op bas en stembanden en sinds heel kort, Martin op een heel klein drumstelletje.

)toon) workstation, 8 april 15:00 uur (deel 2) Een laboratoriummiddag met Nederlandse electronicavorsers in geluid en beeld. Nieuwe elektronica-acts presenteerden zich live aan elkaar en aan het publiek vanuit het Patronaat in Haarlem. BASIC en Aart-Jan Schakenbos Twee mannen die beiden al eens op )toon) stonden. Aart-Jan in 2001, toen hij onder de naam Palelunar in de schitterende collegezaal van Teylers Museum met beeldhouwers-ambachtelijkheid gitaarnoise vorm gaf. Tegenwoordig speelt hij in het improrocktrio Julie Mittens. BASIC was vorig jaar op )toon) te horen, toen hij samen met Remus het Workstation afsloot met strakke beats. Ditmaal beloven ze als duo een geimproviseerde set neer te zetten met gitaar, pedalen en laptop, waarbij de energie/drive/flow van Miles' 'Bitches Brew' als uitgangspunt geldt. Toktek Toktek is het alter-ego van Tom Verbruggen. Een meester in het heersen over met allerhande effectapparatuur gecreeerde 'clicks 'n' cuts'. Samplend met zijn joystick improviseert hij er dynamisch op los. Tom maakt deel uit van de Nijmeegse Lomechanic scene en is ook te heren op de eerste Lomechanic compilatie.

)toon) workstation, 8 april 15:00 uur (deel 1) Een laboratoriummiddag met Nederlandse electronicavorsers in geluid en beeld. Nieuwe elektronica-acts presenteerden zich live aan elkaar en aan het publiek vanuit het Patronaat in Haarlem. Remy Remy Stroomer uit Haarlem studeert aan het Instituut voor Sonologie van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Voor het eveneens Haarlemse AKH-records nam hij reeds vier albums op, vol zwevende synthesizer-ambient die associaties oproept met Klaus Schulze en de Tangerine Dream van de jaren zeventig. Een nieuw album is in de maak. Nanko Sommigen kennen hem als Nanko Huisman, gitarist van de eigenwijze Rotterdamse rockgroep Cheech Wizard. Onder zijn eigen (voor)naam maakte Nanko een titelloze cd vol spannende abstracte laptop en gitaarklanken, maar met altijd een aangename beat op de achtergrond. Stadgenoot Jochem Paap, alias Speedy J was zo vriendelijk de opnamen te masteren, die eind 2005 verschenen op het Laterax label.

Annelies Monseré is een Belgische singer/songwriter die momenteel in Nederland woont. Haar basisinstrumenten zijn zang, piano en gitaar, maar dit instrumentarium wordt vaak aangevuld met cello, melodica en glockenspiel. Haar debuutalbum Helder werd uitgebracht door het Amerikaanse BlueSanct-label begin juli 2005. Dit label bracht ons ook cd’s van In Gowan Ring, dREKKa en Vollmar een EP van Rivulets en een live album van Low. Annelies maakt ook deel uit van het duo Zent One. Met Zent One of solo, heeft Annelies opgetreden met artiesten als Movietone, Tara Jane O'Neil, Hood en Crescent. Ze tourde door Engeland met Rivulets, door de VS met Jessica Bailiff en door continentaal Europa met vollmar en Drekka. Muzikale referenties zijn Movietone, Empress, Richard Youngs en Jessica Bailiff.

Rik begon in zijn zevende levensjaar met gitaar spelen. De Amsterdammer heeft het getokkel dus flink in de vingers. Het duurde nog tot zijn 17e voor hij met Arne Wolfswinkel samen echt muziek ging maken, in het kader van de zogenaamde ‘huisvlijt’. Die samenwerking mondde al snel uit in een band die inmiddels acht jaar bestaat: Chimney Brothers. Chimney Bros, met zijn roots in de punkrock tijd, is nu voornamelijk een garagerock band. De vier mannen maken een spetterende rock ‘n’ roll cocktail met invloeden uit surf, jazz, blues en hiphop. Rik speelt niet alleen gitaar in de band of schrijft teksten/muziek, hij is natuurlijk ook de charismatische, zingende frontman! De laatste jaren is Rik zich naast de Chimney Brothers steeds meer gaan richten op zijn eigen (akoestische) werk, wat meer folk, country en blues als basis in zich heeft. In 2001 maakte Van den Bosch een drie maanden durende reis van New Orleans naar New York en nam niet alleen zijn gitaar, maar ook fiets en taperecorder mee. Onderweg, al fietsend door de VS, legde hij zijn muziek op verschillende, interessante plekken vast. Er kwamen natuurlijk andere muzikanten op zijn pad en ook deze songs of spontane jams werden opgenomen. Deze bijzondere, muzikale reis is bij Muze Records verschenen op cd: A Musical Impression of a Journey, From New Orleans to New York. Tussen de bedrijvigheden met de Chimney Brothers door is Rik blijven schrijven voor zijn akoestische zijproject. Het resultaat, Rik’s tweede officiële soloplaatje ‘Out of Town’ gedoopt, kwam in september uit (wederom bij Muze Records). Rik won in 2005 de halve finale van de Grote Prijs van Nederland.

Lara groeide op in Port Elisabeth, Zuid-Afrika. Waar haar muzikaal talent gestimuleerd werd door haar moeder, een geschoolde pianiste en zangeres, en haar vader, gitarist. As a child, ... my mother spent her afternoons behind the piano while I sat on the stairs above her listening quietly ... Shortly after I turned five years old, I begged my mother to teach me how to play the piano. ... en na enkele jaren begon Lara haar eerste concertjes te geven op feestjes bij haar thuis voor familie en vrienden. Op haar tiende startte ze met lessen Franse Hoorn, bij gebrek aan saxofoonleraar(!), en kwam via deze weg al gauw in de schoolfanfare terecht. Tussendoor leerde ze zichzelf gitaar spelen op de 12-string van pa. Als student muziekmanagement en geluidstechniek was ze er rotsvast van overtuigd dat songs schrijven en concerteren haar toekomst was. Ze weigerde dan ook om zoals vele studentes als serveerster bij te klussen en vond restaurants en bars waar ze als pianiste aan de slag kon. Na drie jaar studie huurde ze de muziekstudio van haar universiteit en nam ze haar eerste demo op. En al snel daarna stond ze met the Lara Osborne band tweemaal per week te concerteren in verschillende podiumcafes van Port Elizabeth. Daarop volgde de productie van een eerste videoclip en kreeg haar song Undone airplay over heel Zuid Afrika. De groep trad op naast Zuid Afrikaanse topbands als Watershed, Tweak, The Spoonfeedas en Cutting Jade. We mogen gelukkig zijn: Lara Osborne ruilde Zuid-Afrika in voor Belgie en vond een plekje in de buurt van Gent.

Snowball Johnny is een klassiek geval van singer/songwriter(1974-nu!), gespecialiseerd in blues-, rock- en popsongs, welke akoestisch worden uitgevoerd en live worden opgenomen in zijn kraakpand in Rotterdam-Kralingen. Check de koning van de met porno gelardeerde blues...